วันพุธที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ยังไม่สาย

นะเวลาประมาณบ่าย2ของวันหนึ่ง
ชายและหญิงคู่หนึ่งที่ไม่รู้จักได้เจอกัน
แล้วคุณผู้ชายก็ถามว่า
ช : ขอโทษครับตอนนี้กี่โมแล้ว
ญ : อ๋อประมาณบ่าย2ค่ะ
ช : โอ่ดียังไม่สาย
ญ : จะไปไหนหรอค่ะ
ช : อ๋อไม่ไปไหนหรอก
ญ : อ่าวเมื่อกี้บอกยังไม่สายนิ
ช : อ๋อผมหมายถึงยังไม่สายที่เราจะรักกันอะคับ
ญ : ...........

ไม่ต้องรีบ

บนเครื่องการบินไทย

หลังจากที่กัปตันพูดแสดงความขอบคุณผู้โดยสารเรียบร้อยแล้ว

ปรากฎว่ากัปตันลืมปิดไมค์

แล้วก็เผลอคุยกับเพื่อนร่วมงานว่า

เดี๋ยวจะไปอึ๊บแอร์สักหน่อย แต่จะไปขี้ก่อน


แอร์สาวคนหนึ่งได้ยิน ก็รีบวิ่งจะไปปิดไมค์

แต่เผอิญสะดุดหกล้มเสียก่อน

คุณป้าที่นั่งอยู่ใกล้ๆ จึงพูดขึ้นว่า...

หนูไม่ต้องรีบหรอก กัปตันเค้าบอกว่าจะไปขี้ก่อน

วันอังคารที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ไม่ท้องมั้ง

มีผู้หญิงอยู่คนหนึ่งกำลังขับรถจะออกไปต่างจว.

รถดันเสียระหว่างทางและในบริเวณที่รถเสีย

ก็ดันเป็นทะเลทรายซึ่งดูแล้วก็มีบ้านคนอยู่แค่หลังเดียวแถวนั้น

ผู้หญิงจึงเดินไปที่บ้านหลังนั้นเพื่อขอร้องให้เจ้าของบ้านช่วย

เจ้าของบ้านซึ่งเป็นผู้ชายมีอายุอาศัยอยู่กับลูกชายสามคนก็ได้ช่วยซ่อมรถให้

และก็ได้บอกกับผู้หญิงว่าต้องนอนค้างที่บ้านของเขาเพราะรถนั้นจะเสร็จก็พรุ่งนี้

เจ้าของบ้านให้ผู้หญิงนอนห้องตรงข้ามกับห้องลูกชาย

และบอกกับผู้หญิงว่าห้ามเข้าไปทำอะไรลูกชาย

เพราะลูกชายทั้งสามคนของเขานั้นเอ๋อ..(ไม่เต็มบาท)

ตกดึกผู้หญิงเกิดอาการขึ้นมาจึงเดินไปเข้าห้องลูกชายคนแรก

และก่อนที่จะมีอะไรกันผู้หญิงก็บอกกับผู้ชายว่า

"ต้องใส่ถุงยางน่ะถ้าไม่ใส่ฉันจะท้อง"คนแรกจังทำตาม

ต่อมาก็เข้าห้องคนที่สองและสามและก็บอกเหมือนกันทั้งสามคน

หลังจาก 20 ปี ผ่านไปชายสามคนเริ่มมีอายุมากขึ้น

ทุกคนก็นั่งกันอยู่หน้าบ้านคนแรกนึกขึ้นมาได้จึงเอ่ยขึ้นว่า

"เฮ้..จำผู้หญิงที่เคยมาพักที่บ้านเราเมื่อ 20 ปี ทีแล้วได้ไหม?"

คนที่สองตอบ "อ้อ..จำใด้"

และคนแรก จึงถามอีกว่า "นายคิดว่าป่านนี้เขาจะท้องไหม?"

คนที่สามจึงตอบว่า "คงไม่ท้องแล้วมั้ง"

คนแรกตอบ "ถ้างั้นเราก็น่าจะถอดถุงยางออกได้แล้วมั้ง"

วันศุกร์ที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ภาพ ขำขำ




















เรียกพ่อสิลูก


วันนึง ขณะที่แม่ และลูกสาววัยรุ่นกำลังดูโทรทัศน์กันอยู่ในบ้านอย่างอบอุ่น กระทั้ง มีผู้ชายร่างสูงใหญ่ แต่งกายภูมิฐานเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกล่าวทักทาย

ผู้ชาย : ” สวัสดีครับ ”

แม่ : ” สวัสดีคะ ” พร้อมหันกลับมาบอกลูกสาวว่า ” หญิง เรียก พ่อ สิลูก

ลูกสาว : ทำหน้างวยงง พลางคิดในใจ ” ฉันมีพ่อเพียงคนเดียว คนนี้ไม่ใช่พ่อฉัน หรือว่า แม่ฉันมีสามี ใหม่ เป็นไปไม่ได้ ”

ลูกสาว เงยหน้ามอง แล้วก็ก้มหน้าลง แต่ในใจลึกๆ คิดเสียใจเป็นอย่างมาก พลางบอกตัวเองว่า ไม่จริง

แม่ : ” แม่บอกให้เรียกพ่อไงจ๊ะ เรียกพ่อสิ ” แม่เริ่มโมโหที่ลูกสาวไม่ยอมเรียกพ่อ

ลูกสาว : คิดในใจ ” ไม่ฉันไม่ยอมรับนายคนนี้เป็นพ่อเด็ดขาด เขาไม่ใช่พ่อฉัน ฉันมีพ่อเพียงคนเดียวเท่านั้น ”

แม่ : โมโห ตบศรีษะ ลูกฉาดใหญ่ ดัง ” เพี้ยะ!!! ”

ผู้ชาย : ตกใจ บอกผู้เป็นแม่ว่า ” อย่าทำครับ อย่าทำ เขาไม่เรียกไม่เป็นไร ผมทนรอได้ครับ

ในขณะนั้น ลูกสาว เจ็บทั้งตัว และเจ็บทั้งใจ ที่ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้ พลางร้องไห้ไป สะอึกสะอื้นไป

แม่ : ตบลูกสาวอีกฉาดใหญ่ แล้วบอกว่า ” แกนี่เรียกพ่อสิ ทำไมไม่เรียกพ่อ ”

ลูกสาว : สะอึกสะอื้น กลั้นใจพูด ออกมาเบาๆ ว่า ” พ่อ “

แม่ : ” แกเรียกเบาอย่างนั้น พ่อแกอยู่หลังบ้านจะได้ยินเหรอ รีบไปบอกพ่อแกเลยนะว่า ผู้จัดการ ธนาคารเขามา เร็วๆ เลยนะ เดี่ยวนี้เลย “ (เง้อออออออ…..)

วันพุธที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

โทดที ต่อผิด

นักธุรกิจเดินทางไปทำกิจธุระต่างจังหวัด เมื่อเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว
เกิดอาการคิดถึงภรรยาสุดที่รักขึ้นมาทันที รีบต่อโทรศัพท์ทางไกล
กลับไปบ้านเพื่อจะบอกภรรยา ถึงความรัก ที่มีต่อเธอ "ขอสายคุณผู้หญิงหน่อย"
นักธุรกิจบอกกับสาวใช้ที่มารับสาย
"ไม่ได้หรอกค่ะ พูดกับคุณผู้หญิงตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ" สาวใช้ตอบ
กลับมา "ทำไมพูดไม่ได้ คุณผู้หญิงกำลังทำอะไรอยู่" นักธุรกิจชักฉุนสาว
ใช้ขึ้นมานิดๆ "ตอนนี้คุณผู้หญิงกำลังนอนอยู่กับคุณผู้ชายค่ะ" ได้ฟังสาว
ใช้ตอบกลับมาอย่างนั้น นักธุรกิจโกรธขึ้นมาทันที อารมณ์วูบวาบ เลือดฉีด
ขึ้นหน้า มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ สั่นระริก ตะคอกเสียงสั่งสาวใช้ "แกขึ้นไปที่
ห้องทำงานของฉันเดี๋ยวนี้นะ หยิบปืนพกในลิ้นชักโต๊ะทำงาน แล้วเข้าไปยิง
ทั้งไอ้ผู้หญิงผู้ชายชาติชั่ว ทั้งสองคนนั่น ให้มันตายโหงไปพร้อมๆ กันเลย
เข้าใจมั๊ย" "ค่ะ ค่ะ ค่ะ" สาวใช้ระล่ำระลักรับคำ นักธุรกิจถือหูโทรศัพท์
คอยอยู่ ครู่ใหญ่ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นสองนัดซ้อน "โป้ง โป้ง ..."
อักสักครู่ สาวใช้กลับมารายงานด้วยเสียงสั่น แสดงความตื่นเต้น "ยิงแล้วค่ะ
ตายทั้งคู่เลย แล้วปืน ปืน ล่ะคะ จะทำอย่างไรดีคะ" นักธุรกิจสั่งด้วยเสียง
เฉียบขาด ช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ "ฟังนะ แกเอาผ้าเช็ดด้ามปืนให้สะอาด ลบลาย
มือของแกเสียให้หมด แล้วเอาไปโยนทิ้ง ในบ่อหลังบ้าน" "แต่.. แต่ที่บ้าน
ไม่มีบ่ออะไรเลยที่คะ" "เป็นไปได้อย่างไง ไม่มีบ่อ... ก็บ่อน้ำหลังครัวยังไงล่ะ
แต่ เอ๊ะ! ที่นั่น โทรศัพท์เบอร์โทรอะไรน่ะ" เสียงคนใช้ตอบมาตามสาย
" 919-123 ค่ะ" "อุ๊ย ขอโทษครับ ต่อผิด" เสียงวางหูโทรศัพท์ดังกริ๊ก